Vandaag precies vier weken onderweg en ik kom gehavend uit de strijd, de strijd tegen de muskieten wel te verstaan. Dit hotelletje op de grens met Nepal stikt van alle soorten ongedierte. Zodra ik lag begonnen ontelbare muggen hun aanval. Eerst ging ik in mijn slaapzak met de rits dicht, dat was te warm dus deed ik mijn kleren aan en probeerde het zo. Nu vielen ze achter elkaar op mijn hoofd en handen aan.

Een shirt met lange mouwen aangedaan en m’n handen daarin teruggetrokken plus over mijn hoofd een T-shirt. In dat T-shirt zit een gat voor de hals en daardoor is er toch iets binnengekomen want de volgende dag was mijn hele bovenlip gezwollen van de één of andere insectenbeet.

Om een uur of acht de bus naar Kathmandu genomen. Van de plaatsindeling in de bus klopte niets en er was dubbel geboekt. Het gaat hier wel om een reis van ± 10 uur en er waren mensen die moesten staan/hangen. De bus was al erg klein, ik kon met geen mogelijkheid rechtop staan. Het werd knap benauwd in dat ding.

Onderweg hielden we even stil en maakte ik van de gelegenheid gebruik om een plasje te plegen maar het was geen officiële stop en bij terugkomst was de bus weg. Zoeken tussen de andere bussen bracht geen uitkomst en toen ik de weg afkeek zag ik 500 meter verderop een bus stilstaan die de mijne wel eens kon zijn. Als ik er naar toe rende en het was hem niet dan was hij voorgoed weg. Het er toch maar op gewaagd en dichterbij gekomen zag ik een medereiziger eruit komen die de chauffeur gewaarschuwd had toen hij me miste.

Het was allemaal geen ramp geweest want er gaan bussen zat, maar je bent je bagage ook kwijt en dat is minder leuk.

Om een uur of 11 kwamen we op het idee op het dak te gaan zitten en dat was het beste idee sinds tijden want we hebben genoten van een prachtige busrit door de Himalaya langs een rivier en met veel zon. Om 7 uur s’avonds in Kathmandu aangekomen maar het was al donker dus je kon er niet veel van zien.

De mensen zijn totaal anders als in India, niet zo opdringerig en geldbelust. De moeilijkheid is nu dat je de Indiase mentaliteit gewend bent en denkt dat de mensen je altijd met een achteraf bedoeling proberen te benaderen maar tot nu toe valt dat hier reuze mee. Om 9 uur s’avonds gaan de winkeltjes hier dicht (lang zo druk niet op straat, wel smerig maar door de kleinere hoeveelheid mensen minder opvallend) en is de boel aardig uitgestorven. Daarom maar terug naar het guesthouse om een stukje te schrijven en naar bed te gaan want ik voel me niet 100% in orde sinds India.