Het lijkt erop dat de mensen tegenwoordig harder zijn dan vroeger. Op station Zaandam werd ik bij een reiziger geroepen die onwel was geworden. Het was een oudere man van ongeveer 70 die op het balkon lag en bij wie ik een zeer onregelmatige polsslag kon voelen. Hij begon te spugen en ik legde hem in de stabiele zijligging zodat het er makkelijker uit kon lopen.

Tegenwoordig heeft bijna iedereen een mobieltje en de ambulance werd dan ook snel gebeld.

Het duurde nogal voordat die kwam en een vrouw kwam het balkon op met de vraag of het nog lang duurde want ze moest in Alkmaar de trein naar Den Helder halen. “Mevrouw, u ziet toch dat we bezig zijn”? “Ja, die spoorwegen hebben altijd vertraging, verleden week moest ik in Den Bosch ook al een half uur wachten”. En dit alles gebeurde praktisch boven het hoofd van de oude man. Ik verwachtte ieder moment dat hij zijn hoofd zou optillen en zou zeggen “sorry voor het ongemak mevrouw”.

Het weekend daarop bezocht ik een computerbeurs en hoorde opeens om het hoekje van de kraam waar ik stond een enorme dreun. Ik dacht dat er een heel computersysteem op de grond gevallen was maar het bleek een man te zijn. Hij was flauw gevallen en daarbij een metalen kast geraakt waarbij er een flinke hoofdwond was ontstaan. Er kwam flink wat bloed aan te pas en ook hier werd een ziekenauto besteld waar we op moesten wachten. De man achter de kraam zag zijn winst van die dag al helemaal in rook opgaan en vroeg ons of we de man niet naar een ander plekje konden slepen zodat de mensen er weer door konden.

Je moet nog wel een beetje vertrouwen in de mensen houden en denk ook wel dat het van hen een soort defensief gedrag is om de ellende zo ver mogelijk van je af te duwen, maar normaal is het toch niet.