Om 7 uur arriveerden we in Kanton. Deze stad is al veel meer westers dan de rest van China en ligt maar 150 kilometer van Hong Kong vandaan.
Eerst maar even met de 2 jongens naar een restaurantje. Het eten was goed maar een beetje vreemd. Het is toch niet hetzelfde als wat de restaurants in Holland te bieden hebben. De gebakken kippentenen schijnen een delicatesse te zijn want we kregen ze hier ook op ons bord. Verstand op nul, blik op oneindig en eten. Maar dat hield je ook niet lang vol want je kwam met een mond vol kippennagels te zitten en die moest je toch uitspugen. Na het eten proberen of we een treinkaartje richting Hong Kong kunnen bemachtigen.
Het is geen doen, ongelofelijk wat laten de mensen hier met zich sollen. We werden van hot naar her gestuurd en op het laatst kwamen we in een grote ruimte terecht met 26 loketten waar honderden mensen zich voor stonden te verdringen. Dit kon wel eens uren gaan duren, dan maar proberen een bus te pakken te nemen. Een goedwillende Chinees hielp ons daarbij en binnen een uur zaten we in de bus richting Hong Kong.
Of we hier goed aan gedaan hebben moet nog blijken want op het ogenblik staan we al een uur in een file. Voor de file reed de chauffeur als een gek, het is gewoon onverantwoordelijk. Hij presteerde het om een vrachtauto in te halen terwijl er ook nog een tegenligger aankwam en dit alles ver boven de 100 km/h.
In Shenzhen konden we de bus verlaten pal voor het station. Dit is de laatste Chinese plaats voor de grens en van hieruit konden we het stuk naar Hong Kong met de metro afleggen.
Met de bus waren we al over een grens gekomen en waren de passen gecontroleerd. De grens bestond hier uit prikkeldraad waarvan de bovenste draden onder stroom stonden. Het was een wirwar van hekken en wachtposten, schijnbaar willen veel mensen uit China deze kant op. Daarna kwamen we bij het douanestation waar we papieren moesten invullen en inleveren. Er komt nog veel kijken voordat we dit land mogen verlaten, je zou denken dat ze wel blij zouden zijn als we ophoepelden. Daarna door de Engelse douane en dan het laatste stuk met de trein. En wat voor een, ultramodern rechtstreeks uit Engeland.
De mensen zijn gekleed in maatkostuums en westerse kleding, niets geen Mao pakjes meer. Ze zijn lang niet zo vrolijk ook als in China terwijl dit toch ook Chinezen zijn. Maar afijn, Hong Kong, wat een stad. Ontzettend veel lichtreclames en uithangborden. Alles is in het Chinees en Engels dus dubbel zo veel. Tegen de heuvels liggen prachtige flatgebouwen met uitzicht over de baai. Een overdaad aan winkels waar je van alles maar dan ook van alles kunt kopen.
Het zal Engeland een aardige hap centen kosten als Hong Kong in 1997 weer teruggegeven wordt aan China. Eerst maar even het adres opzoeken van een kennis van René die hier ergens moet wonen.