iemand vertellen dat we eerst een kaartje moesten kopen bij een ander loket om voor dit loket te kunnen gaan staan. Nadat ik weer terugkwam van het andere loket kwam René er achter dat zijn portemonnee met 200 yuan (200 gulden) gerold was. Zodoende konden we eerst nog eens de stad in om geld te wisselen en waren we precies in de laatste vijf minuten aan de beurt om het kaartje te bestellen. Het was de eerste keer dat we met criminaliteit te maken kregen en je verwacht dat niet in dit land.
Inmiddels waren we onze Zweedse vrienden ook weer tegengekomen en het bleek dat zij ongeveer dezelfde route volgden als wij met het verschil dat zij verder gingen op weg naar de Filippijnen en Australië. De Zweden wisten nog een goedkoop hotel en gezamenlijk gingen we er naar toe. Bij de Zweden was nog een bed vrij en in een andere kamer ook nog een. De vriendin van de Zweed mocht niet bij hem op de kamer en moest op een aparte afdeling. Ik trok bij de jongens in en René bij een Amerikaan met baard van ongeveer 40 jaar. Hij reisde niet alleen zo vertelde hij, maar we zagen niemand anders. Later bleek dat hij God bedoelde en proberen wilde het evangelie te verkondigen in China. Nu, dan had hij alvast zijn handen vol aan René want die is overtuigd atheïst.
Helaas konden we de opgravingen van het terracottaleger niet meer bezoeken vanwege te weinig tijd. Wel konden we het museum met een bezoek vereren en daar staan ook enkele opgegraven beelden van dit leger. Er staan bv een paard en 2 krijgers op ware grootte en ik moet zeggen dat ik dacht dat ze verfijnder gebeeldhouwd zouden zijn, maar het was zeker imponerend. Er hingen ook veel foto’s van de opgravingen en daarop zag je een enorm grote hal met duizenden krijgers in volle krijgsuitrusting plus strijdwagens mooi in het gelid staan. Toen eeuwen geleden de keizer stierf werd hij begraven met zijn leger zeer minutieus nagemaakt in slagorde rondom hem en men zal nog jaren nodig hebben om alles uit te graven.
Op het ogenblik zitten we in de trein van Xian naar Kanton. We hebben Xian net verlaten en René is er achter gekomen dat hij zijn diafilmpje verkeerd om in zijn fototoestel heeft gedaan. Alle foto’s zijn mislukt en er zaten nog wel foto’s bij van mensen met kleine kinderen welke hij nog op zou sturen. Het is ook zo’n beroepsfotograaf ook. Erg jammer is het dat er zelfs foto’s bijzaten van een kar met vers geslachte honden.
De Chinezen in onze wagen drinken thee bij het leven en dat bieden ze ons ook vaak aan maar de blaadjes zweven er los in rond en er zit geen suiker in zodat wij het niet te drinken vinden (kwestie van wennen).
Wat wel apart is zijn de hopen zand die naast de spoorbaan liggen waar ze iemand hebben begraven. Er staat dan een stok op met een gekleurde wimpel eraan. Schijnbaar zijn er geen begraafplaatsen maar begraven ze zo in het veld. Af en toe is er ook een grafsteen bij maar vaak zie je enkel een soort struik met tientallen vlaggetjes erin op de grafheuvel staan.