He, he, we zitten eindelijk in de trein naar Xian.
Het hotel is betaald met Chinees geld i.p.v toeristengeld en dat zat de mensen achter de balie niet lekker (dat ruikt naar kapitalisme).
Nu, na het station van Peking, vind ik in Holland niets meer echt druk. Met zulke reizen leer je alles wel in een breed perspectief te zien. In het station kwamen we in een enorme mensenmassa terecht en als we daar niet toevallig die man met de megafoon ontdekte waren we er niet meer uitgekomen. Nu bracht hij ons persoonlijk naar de trein die we hebben moesten. Het was een trein van 15 rijtuigen overvol met Chinezen. Een bed was voor ons gereserveerd maar er waren geen coupé’s met deuren, alles was open en kon je gewoon van voor naar achter dwars door de trein kijken.
De mensen zag je de gekste dingen eten met een gesmak en geslurp waar je niet goed van werd. Door de hele trein hoorde je Chinese muziek en dat is zeer wel om aan te horen. René vond van niet en deed zijn walkman maar weer op. Dat vind ik nu weer zonde, want vaak houd je de mooiste herinneringen aan een land over door de muziek die je overal hoort klinken.
Er zitten een paar oudere Chinezen op de andere bedden en René doet ze even de koptelefoon op. Hun ogen worden groot van verbazing dat ze iets in stereo horen en beginnen gelijk keihard te schreeuwen om de muziek te overstemmen.
Bij ons op de afdeling zit ook een Chinees die een klein beetje Engels kan en hij legt ons van alles uit wat er zoal te zien is. Zo komen we ook langs het dorpje in de bergen waar Mao in 1947 zijn communistische zegetocht begon. De mensen zijn stuk voor stuk zeer vaderlandslievend en als je een beetje belangstelling toont dan kan je voor hen niet meer stuk.
Ik moet zeggen dat het toch ook wel een knap staaltje werk is wat men hier tot stand heeft gebracht als je het grote verschil ziet met Rusland.
Na verloop van tijd gingen we de restauratie maar eens met een bezoek vereren. In het zomerpaleis hadden we een Korea veteraan ontmoet die ons vertelde dat hij in deze oorlog veel gevangen genomen Amerikanen, Australiers en ook Hollanders verzorgd had en daardoor ook Engels praten kon. Hij had voor ons een recept in het Chinees opgeschreven dat varkensvlees in tomatensaus moest zijn en dat gaan we nu eens uitproberen.
Het recept klopte misschien wel, maar krijgen is een andere zaak. We gaven ze het recept en kregen daarvoor in de plaats een Chinese maaltijd bestaande uit een kom rijst, een bord met vlees en groente en een fles bier.
Het bier is een nationale drank geworden in China sinds de Duitsers en Engelsen dat hier ingevoerd hebben in het begin van de 20e eeuw. Bij elke maaltijd krijgen de mensen een grote plastic maatkan van een liter bij hun bord staan. Het drinkt lekker weg. De complete maaltijd kostte ons zoals gewoonlijk erg weinig nl 6 gulden voor 2 personen. Ondertussen werd er ook nog van lok gewisseld en kregen we er een heuse stoomloc voor.