Nu, het was me het nachtje wel. Nauwelijks geïnstalleerd in mijn slaapzak besloot men dat de wagon afgekoppeld moest worden omdat hij defect was. Dit wisten we al sinds het donker geworden was dus we vonden het nogal onzinnig. Al m’n
spullen onder mijn armen genomen, rugzak op mijn rug, slaapzak om mijn nek en daar ging het in optocht door de trein om nog een vrij plaatsje te zoeken die er niet meer was. In de 1e klas was nog wel een plekje en na enig gevraag vond de conducteur het goed. Om een uur of drie kwamen we in Macedonië aan en dat is sinds kort ook een eigen staat. Een
staat behoort natuurlijk ook douane te hebben en dat lieten ze weten ook. Een keer of vijf kwam er iemand die of je paspoort moest hebben, dan één waarvoor je een papier moest invullen, één die er wat onduidelijks mee deed, een ander die het doormidden scheurde en één die het op kwam halen. Als het nu in één keer gebeurde was het niet zo erg, maar ze kwamen telkens als je weer in slaap gevallen was.

Nu is het zeven uur en ik hang weer uit het raam, we rijden door een berglandschap langs een riviertje en de zon is bezig om op te komen. Aan het treinpersoneel te zien zijn we nog steeds niet in Griekenland.

Je kan wel zeggen dat overal waar ik nu geweest ben je veel beter af bent met Duitse marken als met dollars. Op de kleinste stations willen ze nog wel marken aannemen maar dollars niet. Over de grens gekomen met Griekenland zag het er niet schoner uit als in Joegoslavië. Overal zag je afval neergesmeten en complete auto’s en koelkasten ed. Thessaloniki is een mooie stad die aan de middellandse zee ligt en je kon eindelijk weer eens zee zien. Een prachtige boulevard, maar om daar te komen moest je eerst de weg oversteken en dat is een verhaal apart. De auto’s rijden af en aan en staan zo’n beetje de hele dag bumper aan bumper. Er is praktisch niemand die er aan denkt om de fiets te pakken. Een jeugdherberg opgezocht en m’n spullen neergezet, gedoucht (koud water) en kleren gewassen. Daarna de stad flink rondgelopen. Deze is ook weer makkelijk te verkennen want alle straten lopen recht. Er zijn speciale buurten voor elk artikel. Zo is er de autobuurt waar je allerlei soorten 2de hands motoren en onderdelen kan krijgen, de meubelbuurt, de radio/tv buurt en kledingbuurt waar
trouwens veel bontjassen te koop werden aangeboden. In de jeugdherberg slaap ik op een kamer met vijf stapelbedden waarin ook Israëliërs, Japanners en nog wat nationaliteiten liggen. Dat is wel leuk want je raakt gelijk in gesprek en hoort dan hoe alles in dat soort landen reilt en zeilt.