Treinreis Oost-Turkije

Regelmatig wakker geworden en dan even gekeken op de stationnetjes. Het is nog vroeg (7 uur) en de zon is net vanachter de bergen opgekomen. De oude man heeft de trein verlaten en ik heb weer een coupé voor mij alleen. Het is niet druk in de trein. Het landschap is prachtig en bestaat uit oude afgesleten bergen die tot hoge heuvels verworden zijn.Hierin bevinden zich allemaal geulen en sleuven. Het is een soort zachte kalksteen en als er regen langs stroomt (of wind langs blaast) zal er altijd een bepaald plekje zijn waar iets meer regen langs zal stromen, dit neemt weer meer materiaal mee en vroeg of laat heb je een geul. Je zou kunnen zeggen de wet van Darwin maar dan toegepast op steen i.p.v. dieren.

Aan de wc te zien hebben de Turken ook last van dunne ontlasting, het zit inmiddels overal. Dit is niet zo erg want het is een gat met twee voetstappen ernaast en als we op een groter station komen willen ze er de slang nog wel eens opzetten om het schoon te spuiten. Wij zijn in de buurt van Sivas en het gebied is praktisch onbewoond. Heel af en toe een piepklein stationnetje en dan kilometers lang echt niets meer.
Het is een trots volk die Turken. Op de stations lopen de mensen langs de trein te paraderen of ze de generaal zelf zijn. De hiërarchie tekent zich ook af in het dragen van de kleding, van netjes tot slordig. De storingsmonteur van de trein wil ook laten zien wat hij kan en doet verwoede pogingen om een stalen strip die al jaren los hangt weer vast te zetten door er een enorme schroef in te draaien die hij er drie cm uit laatsteken. Trots kijkt hij naar me en ik steek mijn duim omhoog ter instemming dat hij een goed stuk werk heeft afgeleverd.

We stopten net op een stationnetje en daar zaten allemaal verse kogelgaten in de muren. Het bleek dat daar kort geleden iemand was doodgeschoten door de PKK, de Koerdische afscheidingsbeweging die hier nogal actief schijnt te zijn. Er zijn ook veel soldaten met machinegeweren en al die in de trein zitten om de boel in de gaten te houden.

Het is nu 4 uur in de middag en heb al een uur lang bezoek van vier militairen die van alles proberen te vragen. Ik ben al 32 uur onderweg en al die tijd geen andere buitenlanders gezien dus daar komen er weinig van in dit gebied en die soldaten proberen dan van alles te weten te komen. Op zich is dat wel leuk maar ze kennen geen woord Engels, het yes en no nog niet eens en dan wordt het vermoeiend praten op zo’n manier.

Geef een reactie