Visum

terugkomst de mededeling kreeg van “dit was eens maar nooit weer”. Dit is volkomen te begrijpen daar het geen lolletje is je man een maand te moeten missen en je steeds maar weer moeten afvragen wat hij nu weer uitspookt. Daar valt alleen maar op te zeggen dat ik veel van reizen houd en dolgraag de zon nog eens aan de rechterkant op wil zien komen (aan de andere kant van de evenaar met het gezicht naar het noorden wel te verstaan).
De goedkoopste manier om dit te bereiken (en het meeste te zien) is om met de auto, tent en slaapzak op pad te gaan en met z’n tweeën alles te delen.
Leuk zou het zijn als Martina, Julia en Judith ook mee zouden gaan, want voor je algemene ontwikkeling kan het geen kwaad om ook eens andere culturen te ontmoeten waardoor je een veel bredere kijk op de wereld krijgt. Martina en de kinderen zien dit reizen op de bonnefooi totaal niet zitten plus dat het tijdvak van oktober/november zeer ongunstig is voor wat betreft school zodat Vincent en ik het maar met z’n tweeën gaan doen. Zo langzamerhand wordt het eens tijd om aan de voor-bereidingen te beginnen en dat zijn b.v. de visums aanvragen, waterreservoirs plus jerrycans op de kop tikken, vaccinaties en malariapillen halen etc.
De visums verkrijgen is weer een verhaal apart. Bij het consulaat van Roemenië was de wachtruimte boordevol met Turken die vanwege de burgeroorlog in Joegoslavië daar niet meer doorheen konden reizen. Voor Roemenië dan maar even wachten tot na de zomervakantie. Bij Bulgarije werd niet open gedaan, voor Syrië moet ik naar Brussel en bij Kenia moest ik mijn vliegticket laten zien en toen ik zei dat de reis per auto afgelegd zou worden viel de man zijn mond open en zei: Yes, eeh, no, eeh, yes than you have to show your bankpapers to let us know that you have money enough to leave the country, dus dit visum ging ook (nog) niet door.
De Egyptische ambassade was gesloten i.v.m. het islamitische offerfeest, waar ik dus achter kwam door een Egyptenaar die door de vreemdelingenpolitie opgepakt was en afgeleverd werd bij de ambassade. Op hun

Geef een reactie