We werden opgewacht door iemand van Intourist die ons na de nodige papieren te hebben ingevuld naar ons hotel zou brengen. Met een oude taxi ging het richting stad en op een gegeven moment kwamen we bij het Rode Plein waarop de prachtige byzantijnse koepelkerk staat precies tegenover het Kremlin Apetrots was de chauffeur op zijn wolga en hij begon al de straten waar we doorheen reden op te noemen, maar dat deed hij op z’n Russisch zodat we er niet veel van begrepen. Aan de rand van het Rode Plein staat het hotel National en daar werden we naar binnen gebracht. Het is een groot hotel en best wel luxe. Het voordeel van het reizen hier is dat je nooit weet in wat voor hotel je terecht komt, want ze geven wat er op dat moment vrij is, ook al is dat aan de rand van Moskou. Aan de balie moesten we onze vouchers (dit zijn de biljetten waarop staat dat je recht hebt op een hotel en zonder deze nergens terecht kunt) inleveren en werd er voor gezorgd dat over één dag ons kaartje naar Peking klaar zou liggen. Nadien zijn we een ommetje wezen lopen om het Kremlin heen en kwamen terecht in het mooie winkelcentrum met zijn prachtige glazen dak en galerijen. Veel te koop was hier echter niet, ingeblikt eten en niet echt modern spul. Druk was het er wel. Op de terugweg werden we aangeklampt door twee jongens die vroegen waar we vandaan kwamen en of we nog geld wilden wisselen tegen roebels. Ik vroeg hoeveel we konden krijgen voor 100 mark en hij zei zonder blikken of blozen 70 roebel, (en dat terwijl we er bij de bank maar 24 voor kregen). De ruil was dus snel gedaan en een beetje stiekem gaf hij mij de 70 roebel en ik hem de 100 mark. Op mijn vraag of hij ook interesse had voor een paar sweatshirts begonnen zijn ogen te glimmen, maar hij durfde het niet open en bloot te ruilen dus gingen we een voorportaal van de metro in en liet ik hem er 2 zien. Op zijn vraag hoeveel ik er voor wilde hebben antwoordde ik ‘fifteen roebel’, dat vond hij wel een beetje veel en zei forteen’. Ik dacht wat maakt die ene roebel nu uit en zei ‘okay’ en gaf hem de shirts. Daarna overhandigde hij mij 40 roebel (160 gulden!) en ik begreep toen dat hij mij verkeerd verstaan had en zei ‘no, no, that’s to much’ en gaf hem 20 roebel terug. Hij begreep nu niets meer van zoveel eerlijkheid en schudde mij de hand. De moraal van dit verhaal, ik weet een manier om snel rijk te worden. Het enige probleem is nu, hoe krijgen we al die roebels nu op voordat we Rusland verlaten. Proberen op te eten maar. Aan de overkant zagen we een soort restaurant en we probeerden de straat over te steken. Dit kon ook wel want er reden praktisch geen auto’s. De enige moeilijkheid was dat er een politieagent stond die ons tegenhield en na enige tijd zagen we de oorzaak, nl een politiewagen met daarachter een dure slee (waarschijnlijk van een hoge partijbons) die met een rotgang richting Kremlin stoven. Dit beeld zou nog vaker terugkomen, verschil moet er wezen nietwaar?