Het restaurant was een zelfbedieningszaak en er was niet veel te krijgen. Er lagen bv 2 eieren op een bord met iets saus eroverheen of een bord watersoep met een rauw stuk kip erin. Ik nam een bord rijst met vlees en augurk. De rijst was heel klef en smaakloos en het vlees bleek een soort gehakt te zijn met in het centrum een kleffe brei terwijl de augurk zout was. Honger maakt rauwe bonen zoet.
`s Avonds probeerden we een bar op te sporen om iets te drinken maar slaagden daarin niet. Uiteindelijk kwamen we in een soort restaurant terecht waar een bandje de vogeltjesdans speelde en kochten een fles wijn. De Russen die hier zaten, dronken, aten en dansten tot een uur of 11 en daarna was het afgelopen. Bij het afrekenen kwam de ober nog even in mijn oor fluisteren of ik geld bij hem wilde wisselen maar voorlopig had ik roebels genoeg. Weer terug in het hotel viel het met mee om in slaap te komen na 2 dagen schuddend slapen en vroeg ik René of hij soms mijn bed wilde laten schudden maar dat vond hij toch niet zo’n goed idee.
Na het ontbijt is het er dan toch van gekomen, de metro in. Het moet gezegd, spotgoedkoop en schoon maar voor de gezelligheid kan je beter met die van Parijs gaan. Geen fleurig reclamebord was er te vinden en de mensen deden vaak net of ze sliepen om maar geen contact te hoeven hebben met de buitenwereld.
In een nieuwe woonwijk a la bijlmer hebben we een grote winkel bezocht, maar ook hier bijna niets te krijgen behalve vis in blik en hele rekken appelstroop.
Het was om het vriespunt en met een snijdende oostenwind. Snel een tram ingedoken en ons maar laten rijden. Overal lege etalages en als er ergens wat was dan stonden er lange rijen. Na een tijd gereden te hebben kwam er een controleuse en die beschuldigde ons van grijsrijden, we hadden al zoveel gereden dat we niet voldoende betaald hadden volgens haar. Geld was voor ons niet zo’n punt, het ging alleen om het idee. Enkele andere vrouwen in de tram namen het voor ons op en ze liet ons toen maar begaan.
Nu nog even een misverstand rechtzetten, we konden gaan en staan waar we wilden en werden door niemand een strobreed in de weg gelegd. Ook konden we filmen en fotograferen zoveel als maar kon zonder dat iemand er opmerkingen over maakte. Het is trouwens een waanzinnig idee om te weten dat er atoomraketten gericht staan op deze mooie stad en het lijkt ons dat de mensen hier wel andere dingen aan hun hoofd hebben dan oorlogvoeren.
`s Avonds na de maaltijd (een soort brei met uien, champignons en grote stukken kip samen met brood, dat heel goed te eten was) ontmoetten we een paar jonge Russen die ons uitnodigden om een slok wodka te komen drinken en dat midden op een pleintje bij 3 graden Celsius onder nul. We dronken daar op de geboorte van zijn zoontje die net deze dag geboren was. Daarna weer terug naar het hotel want morgen willen we een bezoek brengen aan het openluchtzwembad.